آمارها نشان می‌دهند که از هر 5 نفر یک نفر در استخر ادرار می‌کند. ولی تنها نتیجه این کار بی‌ادبانه، آبروریزی در صورت لو رفتن نیست. ادرار کردن در استخر، حتی در مقادیر بسیار کم نیز منجر به تولید مواد شیمیایی سمی در آب می‌شود. 

ارنست بلچلی، مهندش شیمی در دانشگاه پردو توضیح می‌دهد: «همیشه در ذهن مردم این تصور وجود دارد که ادرار کردن در استخر به دلیل کلر زدن و تصفیه مداوم آب مشکلی ایجاد نمی‌کند، در حالی که این موضوع درست نیست».

وظیفه کلر در استخر کشتن باکتری‌ها است و کاری به دیگر مشکلات بدن ندارد. در حقیقت این این ماده به راحتی با با اسید اوریک موجود در ادرار (یک ماده شیمیایی شامل نیتروژن که اسم انگلیسی ادرار از نام آن گرفته شده است) واکنش می‌دهد. از جمله ترکیبات منتج شده آن، سیانوکلراید و تری‌کلروآمین هستند که بالقوه خطرناکند و در آب تمام استخرهایی که بلچر در ده سال گذشته نمونه‌برداری کرده، یافت شده‌اند. تازه‌ترین تحقیق او که نتیجه‌اش در ژورنال Environmental Sience &Technology منتشر شده است، نشان می‌دهد که 93 درصد اسید اوریک مورد استفاده در تولید این ترکیبات از ادرار انسان می‌آید (عرق هم دربردارنده اسید اوریک است).

آن‌چه این یافته را حائز اهمیت می‌کند، این است که مقادیر زیادی از ادرار لازم نیست تا سطح این مواد شیمیایی خطرناک از حد مجاز تعیین شده توسط سازمان حافظت از محیط زیست ایالات متحده تجاوز کند. پژوهشی دیگر نشان داده بود که سطح تری‌کلروآمین آب استخر پس از هر سانس شنا، تا چهار برابر افزایش می‌یابد. دیگر دانشمندان نیز دریافته‌اند که قرار گرفتن مداوم در معرض تری‌کلروآمین و سیانوکلراید در استخرها (برای شناگرها و نجات غریق‌ها) احتمال آسم و دیگر مشکلات تنفسی را افزایش می‌دهد، البته اثبات این ارتباط‌ها نیاز به تحقیق بیشتر دارد.

بنابراین حتی اگر هم مشکلی با بی‌ادبانه و مزخرف بودن این کار ندارید، لااقل به دلایل علمی در آب استخر ادرار نکنید.

اگر این تابستان قصد رفتن به استخر‌های عمومی را دارید و در عین حال نگران بیماری‌های قابل انتقال از آب هستید، حتما این مقاله را بخوانید تا را راه‌های جلوگیری از انتقال بیماری‌ها آشنا شوید.

 انواع مختلفی از بیماری‌های عفونی مانند "شیگلا وای کولای" از جمله عفونت‌های میکروبی است که می‌تواند وارد آب شده، شخص را درگیر کند. از طرف دیگر هم اگر شخصی مبتلا به حصبه باشد تا مدت‌ها پس از بهبود می‌تواند این میکروب را از طریق آب استخر به دیگران انتقال دهد، یعنی اگر این میکروب به مقدار کافی از طریق بلعیدن آب وارد بدن شود، می‌تواند شخص را درگیر سازد و این بیماری یکی از شایع ترین بیماری‌های تابستانی است.
 
عفونت‌های ویروسی مانند هپاتیت و یا HIV از طریق شنا کردن در آب منتقل نمی‌شود و ثابت شده است این ویروس‌ها در برابر مواد ضد عفونی کننده و اشعه آفتاب بسیار حساس هستند و سریع از بین می‌روند و ایدز نیز در آب استخرها وجود ندارد و و شما با استخر رفتن ایدز نمی گیریدو این ویروس از بین می رود و انتقال آن‌ها از طریق دفع صورت می‌گیرد، بنابراین اگر فرد مبتلا این موارد را رعایت نکند، می‌تواند آن را وارد آب کند و ممکن است شخص با بلعیدن آب یا از طریق جذب مخاط بینی و چشم را وارد بدن خود کند.